Нашақорлық

Нашақорлық дегеніміз не

Қабылданған Халықаралық анықтамаға сәйкес, нашақорлық – бұл басқа әрекеттерге зиян келтіретін есірткі затын қабылдауға деген қатты желыластан және зиянды салдарға қарамастан затты қолдануды жалғастырудан тұратын психикалық бұзылыс. Нашақорлық терминінің синонимі – “есірткіге тәуелділік” ұғымы.

Сонымен, нашақорлық-бұл есірткі заттарын қабылдауды тоқтатқан кезде оларды қабылдауды тоқтата отырып, оларға тұрақты психикалық және физикалық тәуелділіктің салдарынан есірткі заттарын үнемі қабылдауға деген ұмтылыспен көрінетін аурулар тобы.

Нашақорлықтың негізгі сипаттамалары:

психоактивті затты теріс пайдалану нәтижесінде алынған оған өзгертілген реактивтілік, бұл есірткіге патологиялық тәуелділікте (тартымдылықта) көрінеді;
өзгерген төзімділік, есірткінің ағзаға алғашқы әсерінің өзгеруі;
есірткіні қолдануды тоқтатқаннан кейін кету синдромының пайда болуы.

Нашақорлық

Нашақорлықтың нашақорлықтан айырмашылығы неде

Нашақорлық пен нашақорлық адам қолданатын заттардың заңды сипатымен ғана ерекшеленеді: нашақорлық – тыйым салынған заттарды қолдану (героин, кокаин, амфетамин, “дәмдеуіш”), нашақорлық – тыйым салынбаған (никотин, бензин, желім).

Нашақорлықты дамыту

Нашақорлықтың (нашақорлықтың) дамуында үш кезең бар:

I кезең. Негізінен біртіндеп, бірақ кейде тез (1-2 айда немесе препаратты денеге 3-5 енгізгеннен кейін) психикалық тәуелділік дамиды. Жеке психикалық тәуелділіктің болуының диагностикалық белгісі-заттарды жалғыз қолдану. Бұл есірткіге (уытты) деген қызығушылықтың белгісі.
II кезең. Психикалық және физикалық тәуелділік пайда болады, дененің кету синдромына дайындығы. Психоактивті заттың эйфориялық компонентінің жоғалуы басталады.
III кезең. Дененің сарқылуы. Есірткіге (уытты) максималды физикалық тәуелділік, мүгедектікке дейін денеде және психикада ауыр қайтымсыз өзгерістердің басталуы.

Есірткі дегеніміз не?

“Есірткі заты” термині үш критерийді қамтиды:

Медициналық критерий-бұл құрал (зат, дәрі) тек орталық жүйке жүйесіне (ынталандырушы, седативті, галлюциногендік және т.б.) ерекше әсер етуі керек, бұл оны медициналық емес қолдануға себеп болады.
Әлеуметтік критерий қаражатты медициналық емес қолдану әлеуметтік маңызы бар пропорцияларға ие болатындығын білдіреді.
Заңды критерий жоғарыда аталған екі алғышарттан туындайды және тиісті инстанциядан, оған уәкілеттік берілген адамнан осы құралды есірткі деп тануды және есірткі құралдарының тізіміне енгізуді талап етеді.

Олар бір-біріне тәуелді және заңды түрде есірткіні барлық үш критерийге сәйкес болған жағдайда ғана тануға міндеттейді.

“Есірткі заты” терминін кез-келген затқа, тек фармакологиялық ұстанымдарға сүйене отырып қолдануға жол берілмейді, өйткені оған медициналық, әлі де заңды және әлеуметтік түсінік салынған. “Нашақорлық” термині клиникалық тұрғыдан емес, медициналық-құқықтық және әлеуметтік тұрғыдан анықталады және тиісті заттарды немесе дәрі-дәрмектерді теріс пайдаланудан туындаған ауыр патологиялық жағдайларды ескере отырып қолданылады.

Бірқатар есірткі немесе ынталандырушы заттарды эпизодтық немесе орташа мөлшерде қолдану жағдайлары есірткі немесе мерзімді есірткі деп аталады.

“Нашақор” деген кім?

ДДҰ ұсынымдарына сәйкес, нашақор келесі шарттардың бірнешеуіне сәйкес келетін адам болып саналады:

Есірткі заттарын жиі қайталанатын қабылдауға байланысты нашақор өзіне және оның айналасына қауіп төндіретін мерзімді немесе тұрақты интоксикация күйіне ие;
Нашақор өзінің физикалық, психикалық жағдайына және әлеуметтік жағдайына зиян келтіріп қана қоймайды, сонымен қатар өзінің мінез-құлқымен айналасындағы жақындары мен қоғамына материалдық және моральдық зиян келтіреді;
Толеранттылықтың артуына байланысты нашақор қажетті әсерді алу үшін заттың дозасын үнемі арттырады;
Енгізілетін препаратқа айқын психикалық және физикалық тәуелділік байқалады, бұл есірткіге деген шексіз тартымдылықта көрінеді;
Есірткіге деген құштарлық нашақорды оны кез-келген жолмен алуға мәжбүр етеді.

Есірткімен бұл белгілер жоқ немесе шамалы дәрежеде көрінеді: дозаны көбейту қажеттілігі жоқ, тек психикалық тәуелділік элементтері бар, есірткіні қайта енгізуге деген ұмтылыс мәжбүрлі емес, есірткіні қолданумен байланысты, зиянды әсер тек есірткіні қолданатын адамға қолданылады.

Нашақорлықтың пайда болуына әсер ететін факторлар

Адамның есірткіні (токсиканттарды) тұтынушы болу мүмкіндігін сенімді түрде арттыратын жағдайлар заттарды қолданудың қауіп факторлары деп аталады. Адамның психоактивті заттарды тұтынушы болу мүмкіндігін сенімді түрде төмендететін жағдайлар заттарды қолдану қаупінен қорғау факторлары (протективті факторлар) деп аталады. Тәуекел факторлары көбінесе белгілі бір жас және этникалық топтарға немесе белгілі бір әлеуметтік ортаға тән және қолданылатын психоактивті заттың түріне байланысты болуы мүмкін.

Сонымен, заттарды қолданудың қауіп факторлары болуы мүмкін:

физикалық немесе психикалық денсаулыққа қатысты мәселелер;
ата-аналардың заттарды қолдануы;
отбасылық стресстің жоғары деңгейі, отбасылық тұрақсыздық;
отбасындағы табыстың төмен деңгейі;
жеке ерекшеліктер (өзіне деген сенімсіздік, өзін – өзі бағалаудың төмендігі, көңіл-күйдің ауытқуы, интеллекттің төмен деңгейі, әлеуметтік нормалардан, құндылықтардан бас тарту және т. б.);
ерте жыныстық белсенділік, жасөспірімдердің жүктілігі;
отбасындағы, мектептегі, құрдастар ортасындағы тұлғааралық мәселелер;
заттарды қолданатын құрдастарымен үнемі қарым-қатынас жасау, олардың теріс әсеріне төзімділіктің болмауы;
медициналық көмектің сапасы төмен;
әлеуметтік көмек қызметтерінің қолжетімсіздігі;
аймақтағы қылмыстың жоғары деңгейі.

Нашақорлықтың дамуынан қорғау факторлары

Заттарды қолдану қаупінен қорғау факторлары немесе протективті факторлар болуы мүмкін:

тұрақтылық пен ұйымшылдық, барабар тәрбие және отбасындағы жылы, сенімді қарым-қатынас;
отбасындағы табыстың орташа және жоғары деңгейі, тұрғын үймен қамтамасыз етілуі;
жоғары өзін-өзі бағалау, проблемаларды өз бетінше шешу, әлеуметтік қолдауды іздеу және қабылдау дағдылары, құрдастарының теріс әсеріне төзімділік, өз мінез-құлқын бақылау қабілеті;
психоактивті заттарды қолданудағы қоғамдық нормаларды сақтау;
интеллект пен стресске төзімділіктің жоғары деңгейі, физикалық және психикалық әл-ауқат;
медициналық көмектің жоғары сапасы;
аймақтағы қылмыс деңгейі төмен;
әлеуметтік көмек қызметтерінің қолжетімділігі.

Адамның нашақорлықтың белгілері

Адамның есірткіге тәуелділігі бар екенін есірткіге мас болу арқылы түсінуге болады. Есірткі (уытқұмарлық) мас күйін анықтау үшін психикалық жағдайдан басқа, қозғалыс белсенділігінің өзгеруін және вегетоневрологиялық белгілерді бағалау қажет. Психикалық жағдайда, ең алдымен, сана мен эмоционалдылықтың сапасына назар аударылады, олардың өзгеруі мінез-құлықты бұрмалайды, осы жағдайларда жеткіліксіздік туралы жалпы әсер қалдырады, өткір психозға ұқсайды. Диагностикалық қателіктерді болдырмау үшін бағалау кем дегенде бір сағат бойы мас болуды динамикалық бақылауға негізделуі керек. Зәр анализі немесе есірткіге қан анализі дәлірек ақпарат бере алады.

Есірткі мас болудың жалпы белгілері

Есірткі (уытқұмарлық) мас болудың сыртқы көріністері есірткінің әртүрлі түрлерін қабылдаған кезде әр түрлі болады, бірақ ұқсастық белгілері де бар:

сыртқы түрі мен мінез-құлқы белгілі бір дәрежеде мас күйіне ұқсайды, бірақ алкогольдің иіссіз немесе әлсіз сәйкес келмейтін иісі бар;
сананың өзгеруі: тарылу, бұрмалау немесе қараңғылық; көңіл-күйдің өзгеруі: себепсіз көңілді, күлкілі, әңгімелесу, ашуланшақтық, агрессивтілік, берілген жағдайға сәйкес келмейтіні анық;
сөйлеудің өзгеруі: оның үдеуі, стихиялылығы, екпінді экспрессивтілігі немесе баяулауы, түсініксіздігі, сөйлеудің бұлыңғырлығы (“ауыздағы ботқа”); субъект сөйлей алады, өзі туралы күңкілдей алады, басқа әлемге, оның тәжірибесі мен сезім әлеміне енеді. Мас болған кезде де, есін жиған кезде де есте сақтау қабілеті бұзылады: бірнеше минут бұрын кеңсеге кім кіргені есімде жоқ және т. б.;
қозғалыс белсенділігінің өзгеруі: жест-ишараның жоғарылауы, қозғалыстың артуы, тыныштық немесе, керісінше, иммобилизация, летаргия, релаксация,” мақта ” аяқтары, тыныштыққа ұмтылу (жағдайға қарамастан), бет әлпеті жеткіліксіз, қастарды, көздерді, ауыздарды қозғалтады, сергіту кезінде бет бұлшықеттерінің гипомимиясы мен босаңсыған қозғалмайтындығына жол беріледі, салбырау қабақ, ауыз: сіңір рефлекстерінің өзгеруі; қозғалыс координациясының өзгеруі: олардың тегістігі, жылдамдығы, пропорционалдылығы (сыпыру, айқындық, дәлсіздік), жүру кезінде тұрақсыздық, денені отыру жағдайында да тербету( әсіресе көзді жұмған кезде айқын); қолжазба әрдайым бұзылады;
терінің түсінің өзгеруі: беттің және бүкіл терінің бозаруы немесе керісінше, бет пен дененің жоғарғы бөлігінің қызаруы; көздің жылтырлығы; жарыққа жауап бермейтін қарашықтардың қатты тарылуы немесе қатты кеңеюі; сілекейдің өзгеруі: сілекейдің жоғарылауы немесе керісінше, ауыздың құрғауы, еріннің құрғауы, дауыстың қарлығуы.